Learning the OBD II

ប្រវត្តនៃប្រព័ន្ធធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យឡាន

ក្នុងឆ្នាំ 1982 ក្រុមប្រឹក្សាភិបាលបរិយាកាស នៃរដ្ឋកាលីហ្វញ៉ា សហរដ្ឋអាមេរិក (California Air Resources Board (ARB)) ត្រូវបានចាប់ផ្តើមការអភិវឌ្ឍបទប្បញ្ញត្តិ ដែលតម្រូវឲ្យរថយន្តទាំងអស់ដែលលក់នៅក្នុងរដ្ឋ ចាប់ផ្តើមពីឆ្នាំ 1988 តទៅ ត្រូវតែបំពាក់ប្រព័ន្ធធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យរថយន្ត (onboard diagnostic system) ដើម្បីអាចត្រួតពិនិត្យភាពមិនប្រក្រតី នៃការបញ្ចេញផ្សែងពុលពីរថយន្តទាំងអស់ ។ ប្រព័ន្ធធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យរថយន្ត គឺជាប្រព័ន្ធវិភាគរោគសញ្ញាដោយខ្លួនឯង រួមបញ្ចូលនៅក្នុង ប្រព័ន្ធគ្រប់គ្រងម៉ាស៊ីនរថយន្ត (engine management system) ។

ប្រព័ន្ធធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យរថយន្តដំបូងគេ ត្រូវបានគេស្គាស់ថាជា ប្រព័ន្ធធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យ ជំនាន់ទី1 (On-Board Diagnostic 1^st Generation (OBDI)) ដែលវាមានលក្ខណៈ សាមញ្ញ នឹងអាចត្រួតពិនិត្យបានតែ ញ្ញាណករ អុកស៊ីសែន (oxygen sensor), ប្រព័ន្ធបំលែងផ្សែងពុលមកប្រើការវិញ (EGR system), ប្រព័ន្ធបញ្ជូនឥន្ធនៈ (fuel delivery system) និង ម៉ូឌុលអេឡិចត្រូនិច ឬកុំព្យូទ័រឡាន (engine control module) ។

ប្រព័ន្ធ OBD I គឺជាជំហ៊ាននៃការអភិវឌ្ឍន៍ដ៏ត្រឹមត្រូវមួយ ប៉ុន្តែវានៅមានកង្វះខាត តម្រូវការជាស្ដង់ដា ជាក់លាក់មួយ នៃម៉ូដែលរថយន្តខុសៗគ្នា ។ រថយន្តនីមួយៗត្រូវមាន ឆ្នុកអេឡិចត្រូនិច (adapters) ខុសៗគ្នាដើម្បីធ្វើការ ហើយរថយន្តខ្លះទៀតត្រូវតែមានម៉ាស៊ីនស្កេនរបស់រោងចក្រ (dealer scan tools) ទើបអាចភ្ជាប់ការទាក់ទងជាមួយប្រព័ន្ធធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យរថយន្តបាន ។`

16-PIN DATA LINK CONNECTOR (DLC)

បន្ទាប់មកនៅពេលដែល ក្រុមប្រឹក្សាភិបាលបរិយាកាស (ARB) ត្រូវបានរៀបចំ ការអភិវឌ្ឍន៍ស្តង់ដា នៃប្រព័ន្ធធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យរថយន្តជំនាន់ទី2 (OBD II) ដែលមានខ្នាតគំរូគឺ ឆ្នុកភ្ជាប់ទិន្នន័យមានរន្ធ16 (16-pin data link connector (DLC)) ជាមួយមុខងារជាក់លាក់ : ស្ដង់ដាគោលការណ៍អេឡិចត្រូនិច (standardized electronic protocols), ស្តង់ដាលេខកូដនៃបញ្ហានីមួយៗ (standardized diagnostic trouble codes (DTCs)) និង ស្តង់ដាឆ្នុកភ្ជាប់ទិន្នន័យ (standardized terminology) ។

ប្រព័ន្ធធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យរថយន្តជំនាន់ទី2 

FAULT INDICATION

ភ្លើងសញ្ញាខុសប្រក្រតី (Malfunction Indicator Lamp (MIL)) ស្រាប់តែភ្លឺឡើង នៅលើតាប្លូកុងទ័រឡាន (instrument cluster) នៅពេលកំពុងបើកបរ អ្នកបរឡាន ទាំងអស់នឹងដឹងថាមានអ្វីមួយខុសប្រក្រតី ។តើមានអ្វីមួយខូចឬ ?

ភ្លើងសញ្ញានោះមិនបានប្រាប់ឲ្យច្បាស់ថា មានអ្វីមួយ ធ្វើឲ្យម៉ាស៊ីនមាន ដំណើរការមិនស្រួល ។ តាមធម្មតាវាគ្រាន់តែឲ្យភ្លើងសញ្ញា ប្រសិនបើមានបញ្ហាធ្ងន់ធ្ងរ ឬ ធម្មតាកើតឡើង ។ មានវិធីតែមួយគត់ ដើម្បីដឹងថា តើអ្វីដែលធ្វើឲ្យម៉ាស៊ីនលោតភ្លើងឆែកភ្លឺឡើង (check engine light) គឺត្រូវភ្ជាប់ម៉ាស៊ីនស្កេន (scan tool) ទៅក្នុងឆ្នុកនៃកុំព្យូទ័ររថយន្ត ដើម្បីអានលេខកូដនៃភាពខុសប្រក្រតីរបស់ម៉ាស៊ីន (Diagnostic Trouble Codes (DTCs)) និងស្វែងរកបញ្ហាដែលកំពុងកើតមាន ។

DIAGNOSTIC TROUBLE CODES (DTCS)

ប្រសិនបើ MIL ស្រាប់តែភ្លឺឡើងនៅពេលកំពុងបើកបរ ឬក៏លេចឡើង បន្ទាប់ពី បញ្ឆេះម៉ាស៊ីន នោះមានន័យថា ប្រព័ន្ធធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យរថយន្តជំនាន់ទី2 (On-Board Diagnostic 2^nd Generation (OBD II)) ចាប់យកបានបញ្ហាអ្វីមួយ ហើយព្យាយាម ប្រាប់ដល់អ្នកបរឡាន ដូច្នេះអ្នកអាចមានវិធានការ ក្នុងការដោះស្រាយ បញ្ហាទុកមុន ឬយកឡានទៅត្រូតពិនិត្យជាមួយអ្នកបច្ចេកទេស ។ អ្នកបរឡាន គួរតែត្រួតពិនិត្យ ជាបន្ទាន់លើភ្លើងសញ្ញាផ្សេងៗទៀត ។ ប្រសិនបើម៉ាស៊ីនហាក់បីដូចជាមាន ដំណើរការធម្មតា ប៉ុន្តែមានភ្លើងសញ្ញា ខុសប្រក្រតីភ្លឺឡើង ករណីនេះ ពីព្រោះម៉ាស៊ីនកំពុងមានអ្វីមួយ ធ្វើឲ្យប៉ះពាល់ដល់ ការបញ្ចេញផ្សែងពុល (vehicle emissions) និង វាអាចប៉ះពាល់ដល់លទ្ធភាពបរ របស់ម៉ាស៊ីន (driveability) ផងដែរ ។ ប្រសិនមានភ្លើងសញ្ញាផ្សេងៗទៀតភ្លឺឡើង ដូចជា ភ្លើងតឿនកម្ដៅម៉ាស៊ីន, ប្រព័ន្ធសាកអាគុយ និង សំពាធប្រេង  (temperature, charging, oil pressure) ។ល។ បញ្ហានោះអាចជាបញ្ហាធ្ងន់ធ្ងរ និងតំរូវឲ្យធ្វើការ ត្រួតពិនិត្យជាបន្ទាន់ ។

ចុចទីនេះស្វែងយល់អំពីភ្លើងសញ្ញាសំខាន់ទាំង 5 !

នៅពេលដែល MIL ភ្លឺឡើងលើតាប្លូកុងទ័រឡាន បញ្ហាគួរតែត្រូវបានស្វែងរក កាន់តែឆាប់ កាន់តែល្អ ប្រសិនជាអ្នកមិនត្រួតពិនិត្យ  នោះ MIL វានឹងមិនរលត់ ទៅវិញទេ ។ ប៉ុន្តែបើប្រព័ន្ធ OBD II មិនបានទទួល ពត៌មានផ្សេងៗបន្ថែម អំពីបញ្ហានោះ ប្រព័ន្ធកុំព្យូទ័រឡាននឹងបិទភ្លើងសញ្ញាខុសប្រក្រតីនោះ ហើយលុបលេខកូដបញ្ហា នោះចោលដោយស្វ័យប្រវត្ត ។

រថយន្តបំពាក់ប្រព័ន្ធ OBD II មួយចំនួនមាន អង្គចង់ចាំបំរុង (memory backup) ជំនួយនៅក្នុងកុំព្យូទ័រឡាន (PCM) ដូច្នេះប្រសិនអ្នកផ្ដាច់ចរន្តអគ្គិសនី (ដោះខ្សែនៅប៉ូលអាគុយ) ឬ ដកហ្វុយស៊ីប កុំព្យូទ័រឡាន (PCM fuse) វាក៏នឹងមិនអាច បញ្ឈប់ភ្លើង MIL (lamp off) ឬលុបលេខកូដបញ្ហានោះទេ (clear codes) ។

ប្រព័ន្ធ OBD II មានសមត្ថភាពអាចត្រួតពិនិត្យ ប្រព័ន្ធដោយផ្នែកៗ (subsystems) និង ញ្ញាណករ (sensors) ដែលត្រូវបានបំពាក់លើរថយន្តទំនើប ។ វាអាចត្រួតពិនិត្យជាអចិន្ត្រៃ ឬ ត្រួតពិនិត្យម្ដងរៀងរាល់ វដ្តនៃការបរម៉ាស៊ីន (drive cycle) ។ ប្រព័ន្ធដោយផ្នែកដែល OBD II អាចត្រួតពិនិត្យ ដោយវិនិច្ឆ័យរោគសញ្ញា ដោយខ្លួនឯង មានដូចជា ៖

§  មុខងារ និង កម្ដៅ ប្រព័ន្ធបំលែងឧdស្ម័នពុល (catalyst function, catalyst heating)

§  មុខងារញ្ញាណករអុកស៊ីសែន (function of oxygen sensors)

§  ត្រួតពិនិត្យប្រព័ន្ធចំហេះម៉ាស៊ីន (misfiring monitoring)

§  មុខងារ ប្រព័ន្ធបំលែងផ្សែងពុលមកប្រើការវិញ (function of EGR system)

§  មុខងារ ប្រព័ន្ធខ្យល់ដំណាក់កាលទី 2 (function of secondary air system)

§  ប្រព័ន្ធខ្យល់ចេញ/ចូល ធុងសាំង (fuel tank ventilation system)

§  ត្រួតពិនិត្យប្រព័ន្ធអេឡិចត្រូនិចទាំងអស់ ដែលជាប់ទាក់ទង នឹងការបញ្ចេញផ្សែងពុល

§  អាចត្រួតពិនិត្យប្រសិនគម្របធុងសាំងបិទមិនទាន់ជិត (tank filler cap (if not permanently installed))

អ្វីជាវដ្តនៃការបរម៉ាស៊ីន (drive cycle) ? វដ្តនៃការបរម៉ាស៊ីន គឺរាប់ចាប់ពី ការបញ្ឆេះម៉ាស៊ីន (engine start-up), បើកបរលើផ្លូវក្នុងល្បឿនជាក់លាក់មួយ (specific engine and road speeds) និង ដំណាក់កាលបរក្នុងល្បឿនលឿន (overrun phase) និងបញ្ឈប់ម៉ាស៊ីន (engine stopping) ។ តំរូវឲ្យកម្ដៅទឹកស្អំម៉ាស៊ីន (coolant temperature) មានបម្រែបម្រួលពី 22 °C – 70 °C ។

នៅបណ្ដាប្រទេសនៃទ្វីបអឺរ៉ុប គេហៅប្រព័ន្ធធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យរថយន្តថា EOBD (European On-Board Diagnostics) ។

ខាងក្រោមជា តារាងស្តង់ដារថយន្តទ្វីបអឺរ៉ុប (European Standards) ដែលបានកំណត់បរិមាណ នៃការបញ្ចេញផ្សែងពុលពីយានយន្តគ្រប់ប្រភេទ ។

Gasoline	Effective date	CO (g/km)	HC (g/km)	NOx (g/km)
Euro 1	1/7/1992	4.05	0.66	0.49
Euro 2	1/1/1996	3.28	0.34	0.25
Euro 3	1/1/2000	2.30	0.20	0.15
Euro 4	1/1/2005	1.00	0.10	0.08
Euro 5	1/9/2009	1.00	0.10	0.06
Euro 6	1/9/2014	1.00	0.10	0.06

Diesel	Effective date	CO (g/km)	HC (g/km)	NOx (g/km)	PM (g/km)
Euro 1	1/7/1992	2.88	0.20	0.78	0.140
Euro 2	1/1/1996	1.06	0.19	0.73	0.100
Euro 3	1/1/2000	0.64	0.06	0.50	0.050
Euro 4	1/1/2005	0.50	0.05	0.25	0.025
Euro 5	1/9/2009	0.50	0.05	0.18	0.005
Euro 6	1/9/2014	0.05	0.09	0.08	0.005

តើប្រព័ន្ធធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យអាចធ្វើអ្វីបានខ្លះ ?

ប្រព័ន្ធធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យជំនាន់ទី 2 (On-Board Diagnostics 2 (OBD II)) ត្រូវបានរចនាឡើងជាចម្បងដើម្បីរកឲ្យឃើញអំពីភាពមិនប្រក្រតីនៃការបញ្ចេញផ្សែងពុលពីរថយន្ត រួមទាំងប្រភេទនៃកំហុសក្នុងប្រព័ន្ធម៉ាស៊ីនឡាន ដែលអាចបង្កឲ្យមាន ការកើនឡើង នៃបំភាយឧស្ម័នពុលរហូតដល់ 150% ។ ប្រព័ន្ធ OBD II អាចត្រួតពិនិត្យ ប្រព័ន្ធម៉ាស៊ីនដោយផ្នែកៗរួមមាន : ផលិតភាពរបស់ ប្រអប់បំលែងឧស្ម័នពុល (converter efficiency), កម្តៅរបស់កាតាលីករ នៅក្នុងប្រអប់បំលែងឧស្ម័ន (catalyst heating), ប្រព័ន្ធខ្យល់ចេញ/ចូល ធុងសាំង (fuel tank ventilation system), ប្រព័ន្ធខ្យល់ចូលម៉ាស៊ីន (air injection system), តម្រឹមការបាញ់ឥន្ធនៈ (fuel trim), ញ្ញាណករ អុកស៊ីសែន (oxygen sensors), ប្រព័ន្ធបំលែងផ្សែងពុលមកប្រើការវិញ (function of EGR system), ប្រព័ន្ធខ្យល់ដំណាក់កាលទី 2 (function of secondary air system), ត្រួតពិនិត្យ ទែម៉ូស្តាត (coolant thermostat), ប្រព័ន្ធខ្យល់ចេញពី កាទែម៉ាស៊ីន (positive crankcase ventilation system) និងអាចត្រួតពិនិត្យ ប្រព័ន្ធម៉ាស៊ីនត្រជាក់ឡានផងដែរ (A/C systems) ។

ប្រសិនបើមានភាពមិនប្រក្រតីអ្វីមួយកើតឡើង នៅក្នុងប្រព័ន្ធត្រួតពិនិត្យណាមួយ ខាងលើ ប្រព័ន្ធ OBD II  នឹងអាចចាប់យកពត៌មាន ហើយវានឹងបង្កើតលេខកូដ បន្ទាប់មក ភ្លើងសញ្ញាខុសប្រក្រតី (Malfunction Indicator Lamp (MIL)) នឹងភ្លឺឡើង នៅលើតាប្លូកុងទ័រឡាន (instrument cluster) ។

នៅពេលដែលប្រព័ន្ធ OBD II ចាប់បានកំហូច ឬភាពមិនប្រក្រតីណាមួយ វានឹងផលិត ប្រភេទលេខកូដបញ្ហា (Diagnostic Trouble Codes (DTCs)) នៃប្រភេទកូដរបស់ OBD II ។  ប្រភេទកូដបញ្ហាទូទៅ (Generic Codes) ដែលជាកូដរួមទូទៅរបស់រថយន្ត ដែលបានផលិតតាំងពីឆ្នាំ 1996  និង ប្រភេទកូដពិសេសរបស់រោងចក្រ (OEM Codes) ដែលត្រូវបានចាត់ថ្នាក់ តាមប្រភេទឡាន ម៉ូដែល និង ឆ្នាំផលិត ។

ឧទាហណ៍ ៖ លេខកូដ P0150

P0 150	P: Powertrain (drive)
P0 150	0: Common codes all OBD II vehicles (Generic Codes)   1: Special codes from manufacturer (OEM Codes)
P0 150	1: Component group in which the fault occurs 1/2: Air/Fuel metering & Fuel injection 3: Ignition system or misfiring 4: Additional system for reducing emissions 5: Cruise control and idle speed control systems 6: Computers and output signals 7: Gearbox
P0 150	50: Component causing the malfunction O2 sensor before CATALYST

ចុចទីនេះ ស្វែងយល់ការចាត់ថ្នាក់នៃ លេខកូដបញ្ហា ប្រភេទ Pcodes !

ដើម្បីទទួលបានលេខកូដ អ្នកត្រូវភ្ជាប់ម៉ាស៊ីនស្កេនរថយន្ត (scan tool) ទៅនឹងស្នូកអេឡិចត្រូនិច ដែលមាន 16 រន្ធ (16-pin J1962 connector) ជាធម្មតាទីតាំងរបស់វា ស្ថិតនៅក្រោម តាប្លូឡានក្បែឈ្នាន់ល្បឿន ប៉ុន្តែរថយន្ត ប្រភេទខ្លះ ស្នូកអេឡិចត្រូនិច មានទីតាំងផ្សេងៗគ្នា ។ ឡានម៉ូដែល Volvo មានស្នូកស្ថិតនៅក្បែរហ្រ្វាំងដៃ, Audi មានស្នូកស្ថិតនៅក្រោមកៅអីអង្គុយ ខាងក្រោយ, Honda មានស្នូកស្ថិតនៅក្រោម ចានគោះបារី, BMW និង VW មានស្នូកនៅក្បែរគែមទ្វាខាងមុខ ។

TOYOTA MATRIX 2003-2015 OBD PORT CONNECTOR SOCKET (DLC DATA LINK)

បញ្ហានៃការបាត់ចំហេះម៉ាស៊ីន (misfiring detection)

 ជាមួយការបាត់ចំហេះ ភ្លើងសញ្ញាខុសប្រក្រតី (MIL) នឹងភ្លឺឡើង ប្រសិនបើប្រព័ន្ធ OBD II កំណត់បានអត្រានៃចំហេះដែលខុសប្រក្រតី កើនឡើងខ្ពស់ ។ ម៉ូដែលឡានមួយចំនួន ភ្លើង MIL នឹងភ្លឺឡើងភ្លិបភ្លែតមួយវិនាទីម្ដង នៅពេលម៉ាស៊ីន ចាប់ផ្ដើមបាត់ចំហេះ (misfiring) បន្ទាប់មកវានឹងរលត់ទៅវិញ ប្រសិនបើម៉ាស៊ីនឆេះ ប្រក្រតី ។

ប្រព័ន្ធ OBD II នឹងត្រួតពិនិត្យអត្រាចំហេះ នៃស៊ីឡាំងនីមួយៗជាមួយនឹងទិន្នន័យ របស់ល្បឿនម៉ាស៊ីន (engine speed), បន្ទុកម៉ាស៊ីន (engine load) និង កម្រិតកម្ដៅម៉ាស៊ីន នៅពេលភាពខុសប្រក្រតីនៃចំហេះ ត្រូវបានចាប់យកពត៌មាន ។ OBD II នឹងបង្កើតលេខកូដបណ្ដោះអាសន្ន (temporary fault code) ដែលប្រព័ន្ធនៅរង់ចាំបញ្ហាដដែលកើតឡើងម្ដងទៀតនៃ វដ្តនៃការបរម៉ាស៊ីន (drive cycle) ។

ប្រសិនម៉ាស៊ីនចាប់ផ្ដើមមានដំណើរការប្រក្រតី នៃវដ្តបន្ទាប់ លេខកូដបញ្ហា ដែលបង្កើតឡើង បណ្ដោះអាសន្ននោះ នឹងត្រូវលុបចោលចេញពីអង្គចង់ចាំ នៅក្នុងម៉ូឌុលអេឡិចត្រូនិច ។ ប៉ុន្តែបើករណីនេះកើតឡើងបន្តទៀត ធ្វើឲ្យ MIL នៅតែភ្លឺឡើង នៅវដ្តបន្ទាប់ លេខកូដបញ្ហានោះ គឺជាកូដបញ្ហាធ្ងន់ធ្ងរ (hard code) ។

ENGINE MISFIRING CODE

ប្រព័ន្ធ OBD II អាចដឹងថាមានស៊ីឡាំង ណាមួយបាត់បង់ចំហេះ ។ ជាឧទាហរណ៍ លេខកូដ P0301 ជាលេខកូដដែលប្រាប់ថា ស៊ីឡាំងទី1 មិនដំណើរការ (មិនឆេះ) ។ ប៉ុន្តែប្រព័ន្ធ OBD II មិនអាចប្រាប់ថា មូលហេតុបណ្ដាលមកពីអ្វី ប្រសិនបើ វាមិនទាន់ទទួលលេខកូដបន្ថែម (additional codes) ដូចជា លេខកូដ ប៉ិចឥន្ធនៈខូច ឬស្ទះ (bad fuel injector) ឬ លេខកូដ ល្បាយខ្សត់ (ម៉ាស៊ីនបាញ់ ឥន្ធនៈតិចពេក ខ្យល់ច្រើនពេក (lean mixture)) ។ ប្រសិនបញ្ហាជាប់ទាក់ទងនឹង ប្រព័ន្ធបញ្ឆេះ (ignition-related) នោះ OBD II មិនអាចប្រាប់បញ្ហានោះថាបណ្ដាល មកពី ឆ្នុកផ្លេក ខូច (fouled spark plug) ឬ បណ្ដាលមកពីដាច់ខ្សែភ្លើង ឬ ឆ្នុករបស់ ខ្សែម៉ាស (grounded plug wire) ។ ប៉ុន្តែ OBD II អាចប្រាប់ចំឬសគុលនៃបញ្ហា ប្រសិនម៉ាស៊ីនប្រើប្រព័ន្ធបញ្ឆេះសេរ៊ីថ្មីប្រភេទ distributorless ignition or coil-on-plug system ដែលប្រព័ន្ធនេះមានរប៊ុមខ្សែម៉ាស (grounded coil) វាអនុញ្ញាតឲ្យប្រព័ន្ធ អេឡិចត្រូនិច អាចវិភាគស្ថានភាពរបស់ខ្សែម៉ាស ។

ក្នុងការវិភាគរោគសញ្ញា នៃការបាត់ចំហេះម៉ាស៊ីន អ្នកត្រូវការឧបករណ៍មួយចំនួន ដូចជា ម៉ាស៊ីនស្កេន (scan tool), ឌីជីថលម៉ាល់ទីម៉ែត (digital multimeter), ដ្យាក្រាមម៉ាល់ទីម៉ែត (graphing multimeter) ឬ ម៉ាស៊ីនស្កូប (oscilloscope) ដែលវាអាចមើលផ្ទាល់នូវតង់ស្យុងរបស់ញ្ញាណករ (sensor voltage) ឬ ក៏ម៉ាស៊ីនស្កេនទំនើប ដែលវាអាចត្រួតពិនិត្យ ដ្យាក្រាមចំហេះម៉ាស៊ីន។

លេខកូដចំរុះ នៃបញ្ហាបាត់ចំហេះ (random misfire problem) កូដ : P0300 ជាលេខកូដ ដែល OBD II ឲ្យមកព្រាវ មានន័យថាបញ្ហាគឺមានស៊ីឡាំង ណាមួយបាត់ចំហេះ ក្នុងចំណោមស៊ីឡាំទាំងអស់នៃម៉ាស៊ីនឡាន ។ ករណីនេះ ជាធម្មតា បណ្តាលមកពីលក្ខខណ្ឌ័ ល្បាយខ្សត់ (lean fuel condition) ដែលម៉ាស៊ីនកំពុងតែមាន លេចខ្យល់ (vacuum leak), លេចខ្យល់នៅក្នុងបំពង់ហឺត (intake manifold leak), ស្ទះប៉ិចឥន្ធនៈ (dirty injectors), សំពាធឥន្ធនៈទាប (low fuel pressure) ឬ ក៏ដោយសារ ស៊ូប៉ាប់ប្រព័ន្ធបំលែងផ្សែងពុលមកប្រើការវិញ (EGR valve) បើកមិនស្រួល ។ ប្រសិនបើលេខកូដ បញ្ហាបាត់ចំហេះ អមដោយលេខកូដ បន្ថែម ដូចជា កូដ : P0171  ជាកូដ បញ្ហាខ្នែងទី1 របស់ស៊ីឡាំង  (cylinder bank 1) ឬ P0174 ជាលេខកូដបញ្ហារបស់ ខ្នែងទី2 (cylinder bank 2) ។ វានឹងជួយបំបែកបញ្ហាជាផ្នែកៗ ងាយស្រួលស្វែងរក ដើម្បីជួសជុល ។ ប្រសិន OBD IIឲ្យលេខកូដ : P0400 – P0408, នោះវាបង្ហាញថា បញ្ហាជាប់ទាក់ទងជាមួយ ប្រព័ន្ធបំលែងផ្សែងពុលមកប្រើការវិញ (EGR-related problem) ។

OBD 2 CODE GUIDE (MOBILE APPS)

ណែនាំ ៖ ចំពោះការអានលេខកូដ អ្នកអាចស្វែងរក តារាងចាត់ថ្នាក់កូដម៉ាស៊ីន ( engine P codes) នៅលើវេបសាយមួយចំនួនដូចជា (http://www.mycheckenginelight.net/) ឬអ្នកអាច download ពីកម្មវិធីទូទរសព្ទ័ (OBD 2 Code Guide) ។

បញ្ហាប្រព័ន្ធបញ្ជូនឥន្ធនៈ (fuel delivery problems)

ប្រព័ន្ធ OBD II ត្រួតពិនិត្យ ប្រតិបត្តិការណ៍ នៃប្រព័ន្ធបញ្ជូនប្រេងឥន្ធនៈ (fuel delivery system) គ្រប់ពេលនៅពេលឡានបរ ។ វាអាចត្រួតពិនិត្យ ប៉ិចឥន្ធនៈ (fuel injectors), សំពាធប្រេងឥន្ធនៈ (fuel pressure), ប្រតិបត្តិការណ៍របស់ ស្នប់ឥន្ធនៈ (operation fuel pump), ញ្ញាណករ អុកស៊ីសែន (oxygen sensor), អាចត្រួតពិនិត្យប្រព័ន្ធបញ្ជូនឥន្ធនៈ (feedback fuel control loop) និង អាចត្រួតពិនិត្យ ត្រណឹមបាញ់ឥន្ធនៈ (fuel trim adjustment) ។ ប្រសិន OBD II ចាប់យកបាន បញ្ហាណាមួយ វានឹងកំណត់លេខកូដ ហើយបើកភ្លើងសញ្ញាខុសប្រក្រតី បើសិនជាភាពខុសប្រក្រតីនោះកើតឡើង 2 ដង នៃវដ្តនៃការបរម៉ាស៊ីន ។

គ្រប់ពេលញ្ញាណករ អុកស៊ីសែនធ្វើការវិភាគ ដែលញ្ញាណករនេះមានមុខងារដូចជា ៖

1.    ធ្វើការផ្លាស់ប្តូរពី ល្បាយលន់ (rich mixture) ទៅជា ល្បាយខ្សត់ (lean mixture)

2.    ញ្ញាណករ ដំឡើងតង់ស្យុងអតិបរមា 0.9 V នៅពេលម៉ាស៊ីនមានល្បាយលន់ ដើម្បីផ្ត ​  ​​ល់ពត៌មាននេះទៅឲ្យកុំព្យូទ័រឡាន

3.    ញ្ញាណករ ទំលាក់តង់ស្យុងអប្បបរិមា 0.1 V នៅពេលម៉ាស៊ីនមានល្បាយខ្សត់

4.    គ្រប់គ្រង និងផ្លាស់ប្តូរបានឆាប់រហ័ស នៃការលាយ ល្បាយខ្យល់ និង ឥន្ធនៈ

ញ្ញាណការអុកស៊ីសែនដែលស្ទះ ឬខូច (sluggish O2 sensor) មានដំណើរការអន់ថយ ក្នុងការបញ្ជាឲ្យប្រព័ន្ធអេឡិចត្រូនិចលាយល្បាយខ្យល់/ឥន្ធនៈ ។ មានឧបករណ៍ 3 ប្រភេទដែលអាច ធ្វើតេស្ដ ញ្ញាណករអុកស៊ីសែន គឺ ឌីជីថលម៉ាល់ទីម៉ែត (digital Multimeter) ឬ ដ្យាក្រាមម៉ាល់ទីម៉ែត (graphing multimeter) និង ម៉ាស៊ីនស្កូប (oscilloscope) ។

FEEDBACK FUEL CONTROL LOOP

ប្រព័ន្ធ OBD II អាចត្រួតពិនិត្យ ប្រព័ន្ធខ្យល់ចេញ/ចូល ធុងសាំង (fuel tank ventilation system) ។ គោលបំណងមួយនេះគឺ ចាប់យកការលេចជ្រាបចំហាយឥន្ធនៈ លេចចេញ មកបរិយាកាសខាងក្រៅ ។ OBD II អាចត្រួតពិនិត្យបញ្ហានេះបាន ដោយការបញ្ចូលខ្យល់ និងបង្កើតសំពាធខ្យល់ នៅក្នុងធុងស្តុកឥន្ធនៈឡាន និងនៅក្នុងទុយោកំប៉ុង canister ។ ប្រសិនបើ OBD II ដឹងពត៌មានថា មានប្រែបម្រួល លំហូរខ្យល់នៅក្នុងប្រព័ន្ធ canister ventilation ឬ ក៏វាចាប់បានថាមានការលេចធ្លាយ ដែលមានរន្ធចាប់ពី 1 mm ពេលនោះវានឹងផ្ដល់លេខកូដបញ្ហា ហើយបើកភ្លើងសញ្ញា ខុសប្រក្រតី នៅលើតាប្លូកុងទ័រឡាន ។

ប្រសិនអ្នកទទួលបានលេខកូដ : P0440 ដែលជាលេខកូដនៃបញ្ហាលេចជ្រាប និងធ្លាយប្រព័ន្ធបញ្ជូនឥន្ធនៈ (evaporative emission control  system malfunction) ។ កន្លែងទីមួយដែលគួរត្រួតពិនិត្យគឺ គម្របធុងសាំង ដែលប្រសិនមានការរបូត ឬបែកខូចខាត់គម្របធុងសាំង ធ្វើឲ្យខ្យល់ចូលនឹងមានបម្រែបម្រួលសំពាធ ដែលធ្វើឲ្យ OBD II បង្កើតលេខកូដបញ្ហា ។ ចំពោះការលេចជ្រាបឥន្ធនៈ អ្នកត្រូវប្រើឧបករណ៍ស្វែងរកការលេចជ្រាប (leak detector) ដែលវាអាចហិតក្លិន ប្រសិនមានចំហាយឥន្ធនៈត្រង់ចំនុចណាមួយ ។

បញ្ហាញ្ញាណករ (sensor problems)

ប្រព័ន្ធ OBD II អាចត្រួតពិនិត្យមើល ប្រតិបត្តិការណ៍ញ្ញាណករមួយចំនួន គ្រប់ពេលវេលាក្នុងពេលបើកបរ ។ បញ្ហាទីនេះគឺ ការដាច់ចរន្តអគ្គិសនិ (open), ការឆ្លងភ្លើង (short) ឬបាត់បង់សញ្ញាណអគ្គិសនី (loss signal) ។ ប្រសិនបើអ្នកទទួលបានលេខកូដ នៃសៀគ្វីញ្ញាណករណាមួយ (particular sensor circuit) ជំហ៊ានបន្ទាប់គឺត្រូវស្វែងរកកំហូចរបស់វា តើបណ្ដាលមកពី ញ្ញាណករ (sensor),ឆ្នុកអេឡិចត្រូនិចខូច (bad connector), បញ្ហាខ្សែភ្លើង ឬក៏ដោយសារ កុំព្យូទ័រឡាន (PCM) ។

វិធីងាយ និងឆាប់រហ័ស ប្រសិនបើញ្ញាណករ ផ្ដល់ពត៌មានបានត្រឹមត្រូវ (good input) ដោយប្រើម៉ាស៊ីនស្កេនធ្វើតេស្ដ ។ ប្រសិនទិន្នន័យរបស់ ញ្ញាណករត្រឹមត្រូវ ជាមួយការ ប្រែប្រួលធម្មតា នៃបម្រែបម្រួលរង្វិលជុំម៉ាស៊ីន (RPM), ទីតាំងកបំពង់ខ្យល់ ចូលម៉ាស៊ីន (throttle position), បន្ទុកម៉ាស៊ីន (load) និងអ្វីផ្សេងៗទៀត នោះប្រព័ន្ធនេះ ត្រូវបានរងផលប៉ះពាល់ដោយសារអ្វីផ្សេងទៀត ។

វាមានការស្មុគស្មាញណាស់ ប្រសិនបើ ញ្ញាណករ និងឧបករណ៍ផ្សេងៗទៀត ធ្វើតេស្តហាក់បីដូចជានៅល្អ ធ្វើការបានត្រឹមត្រូវ ប៉ុន្តែ OBD II នៅតែបង្កើត លេខកូដបញ្ហាឡើងមក ។ ដើម្បីយល់ច្បាស់អំពី លេខកូដបញ្ហា របស់ញ្ញាណករ អ្នកត្រូវតែយល់ដឹងអំពី គោលការណ៍ការវិនិច្ឆ័យរោគសញ្ញា (diagnostic strategy) នៃប្រព័ន្ធ OBD II ដែលប្រើសំរាប់កំណត់ ការអានកូដរបស់ម៉ាស៊ីន ។ សំរាប់ការបកស្រាយ ត្រូវមើលប៉ារ៉ាម៉ែត្រនៃប្រតិបត្តិការណ៍ម៉ាស៊ីន (operating parameters) ដែលធ្វើឲ្យវាអាចផលិត លេខកូដបញ្ហាជាច្រើនប្រភេទខុសៗគ្នា ។ ចុចទីនេះ ដើម្បីមើល PDF file អំពីប៉ារ៉ាម៉ែតការវិនិច្ឆ័យរោគសញ្ញាឡាន របស់ក្រុមហ៊ុន GM  (General Motors) ដែលាមានទំហំស៊ីឡាំង 4.6 L ។

យើងធ្លាប់ជួបរឿងមួយ អំពីឡានម៉ូដែល Kia Sportage  សេរ៊ីឆ្នាំ 1997 ដែលភ្លើងសញ្ញាខុសប្រក្រតី (MIL) នៅបន្តភ្លឺឡើង និងមានការកំណត់ កូដនៃបញ្ហារបស់ ញ្ញាណករលំហូរម៉ាសខ្យល់ (mass air flow sensor (MAF)) ។ ញ្ញាណករ MAF ត្រូវបានផ្លាស់ប្ដូរថ្មី ប៉ុន្តែ លេខកូដនៅតែត្រលប់មកវិញ ។ យើងបន្តធ្វើការផ្លាស់ប្ដូរ ញ្ញាណករ សំពាធខ្យល់ (manifold absolute pressure sensor (MAP)) ហើយត្រួតពិនិត្យប្រព័ន្ធខ្សែភ្លើង ប៉ុន្តែលេខកូដនៅតែបន្ត ចេញមកដដែល ។ ចុងក្រោយបញ្ហាពិតប្រាកដ ត្រូវបានរកឃើញ គឺដោយសារ ញ្ញាណករ ទីតាំងកបំពង់ខ្យល់ (throttle position sensor (TPS)) ។ ពីព្រោះនៅក្នុងឡានប្រភេទនេះ ប្រព័ន្ធ OBD II ប្រើតង់ស្យុងរបស់ TPS ទៅកំណត់ដំណើរការរបស់ ញ្ញាណករ MAF ។ ញ្ញាណករ TPS មិនអាចអាន តង់ស្យុងឲ្យត្រឹមត្រូវ នៅពេលម៉ាស៊ីនឆេះស្ងៀម (idle), OBD II គិតថាកបំពង់ខ្យល់ត្រូវបានបើក (throttle was open) ប៉ុន្តែ ញ្ញាណករ MAF មិនបានកំណត់បរិមាណខ្យល់គ្រប់គ្រាន់ (enough air flow) ដូច្នេះហើយបានជាវា បង្កើតលេខកូដ ឲ្យញ្ញាណករ MAF មិនប្រក្រតី ប៉ុន្តែបញ្ហាពិតប្រាកដគឺមកពី ញ្ញាណករ TPS ។

វិធីសាស្រ្តមួយដើម្បីចំនេញពេលវេលា គឺត្រូវប្រើ ឌីជីថលម៉ាល់ទីម៉ែត (digital Multimeter) ឬ ដ្យាក្រាមម៉ាល់ទីម៉ែត (graphing multimeter) ឬ ម៉ាស៊ីនស្កូប (oscilloscope) ទៅធ្វើតេស្ត ញ្ញាណករខ្លួនឯង ហើយប្រៀបធៀបជាមួយទិន្នន័យ របស់ម៉ាស៊ីនស្កេន ដោយប្រើទិន្នន័យដាក់ចេញ (serial data) ពីកុំព្យូទ័រឡាន (PCM) ។ ប្រសិនបើដំលៃ (ទិន្នន័យ) សមស្របហើយគឺមាននៅក្នុងជួរធម្មតា ពេលនោះអ្នកអាច សន្និដ្ឋានបានថា ញ្ញាណករ (sensor), ឆ្នុកអេឡិចត្រូនិច (connectors), ខ្សែភ្លើង (wiring) និងកុំព្យូទ័រឡាន (PCM) មានដំណើរការប្រក្រតី ។ ប៉ុន្តែប្រសិនបើដំលៃនោះ មិនសមស្រប នោះវាអាចមានបញ្ហា នៅត្រង់ ឆ្នុកអេឡិចត្រូនិច ឬ ខ្សែភ្លើង ឬ កុំទ្យូទ័រឡាន អាចត្រូវបានជំនួស ទិន្នន័យក្លែងក្លាយ សម្រាប់ទិន្នន័យពិតប្រាកដ ។